Gerçek bir Kısa film / Hala yürüyemeyecek misin?

Kısa filmler sadece film setlerinden çıkmıyor.

Hayatın her anı gebe.Görebilene..

Benim hayatımdan bir tanesini paylaşmak istedim.

Bi yaz günü işten çıktım.

Yürüyorum.

O gün depresyonun sınırlarını zorladığım günlerden biri.

Hiç bir şeye inancım olmayan bir gün.

Yorgunum.

Yürüyemeyecek kadar yorgun hissediyorum.

Bir insan bütün iç organlarının acı ile birbirine vurduğunu hissedebilir mi?

Acı damarlarımda akıyor sanki.

Yaşamamış olsam 

Bir ruh halinin bedeni bu kadar etkileyebileceğine inanmazdım.

Ama oluyormuş..

O gün..

Hangi gün olduğu önemsizdi.

Pazartesi yada cuma ne fark ederdi?

Öylesine bi gündü işte..

Sadece işten çıkıp,şehiriçine binip eve gidebilecek kadar iyiydim.

Eve gidip uyumak,tüm isteğim buydu.

Karşı kaldırıma geçtim.

Durakta oturdum,araç bekliyorum.

Şehiriçinin numaralarına bakıyorum.

İçimdende bi an önce gelse diye söyleniyorum.

O saniye gözüm kaldırımda yürüyen yaşlı bir adama takıldı.

Bir bacağı diğerine göre kısaydı.

Aksıyordu.kamburdu üstelik iki büklüme yakın,

Başı kocamandı.yüzünden korkmuştum.

Sonra dedim ki kendime.

Bu adam nasıl yaşayabiliyor?

Önümden geçip gidene kadar izledim onu.

Tüm bu düşünceler film şeridi.

Sonra

Tekrar kafamı çeviriyorum.

Şehiriçi numaralarına bakıyorum allak bullağım.

Saniyeler oynuyor aradan..

O an bi adam daha görüyorum.

3 tekerlekli bir motor üzerinde..

Motorun arkasında sele var.

İçerisinde topladığı çöp ve kağıtlar..

Ön sele de ise koca bir buket çiçek.

Gözlerimi biraz aşağı çevirdiğimde ise kendimden utanmama sebep bir şey görüyorum.

Adamın İki bacağı dizlerinin üzerinden kesik.!!

Yerin dibine geçiyorum..

Sonra

Bak diyorum..

Eve yürüyemeyecektin değil mi?

Bak insanlar ne şekilde hayatlarını sürdürüyor.

Bacakları olmayanlar yaşam için savaş veriyor.

Sen sahip olduğun onca şey varken

Hala yürüyemeyecek kadar yorgun ve acı çektiğinden bahsediyorsun.
Nasıl yaşayacağım şimdi diyorsun..

Kendinden utan diyorum...

Ve

Ayağa kalkıyorum

Yürümeye başlıyorum.

Yol boyunca o iki adam aklımda..

Film şeridi gibi geçiyorlar gözümün önünden..

Defalarca..

Şimdi çok zaman geçti üzerinden

Ama

Onları hiç unutmadım.

O gün bu gündür 

Daha hiç Ben de acı çekiyorum demedim..!!