23 Şubat 2012 Perşembe

Çocuk parmaklarım kalemi tutmayı ögrendikten sonra

Hep kısa kısa şeyler yazıyorum.
bir kaç kelime
Bir satır / bir cümle.
Açık seçik betimlemeleri sevemedim gitti.

Şiiri
Karikatürü
Fotoğrafları
seviyorum ben.

Bence;
Bir kare
Bir satır
Anlatabilmeli tüm öyküyü.
Herkes anlamamalı üstelik,
Bakmasını bilen görmeli...

Derin olmalı..
Yüksek olmalı..
Nefesin kesilmeli
Dizlerin titremeli
bi uçurum kenarı olmalı.

Bi kareye baktığında donup kalmalısın.
İnanamamalısın.
Nasıl böyle anlatabilir demelisin..

Uzun uzun cümleler kurmamalı bir şiir
Bir kaç kelime,
Çelme takmalı aklına...
Karışmalı aklın
Tüm eksik kelimeleri
Kendi hayatından bulup getirmeli
Ve yerlerine koyduğunda
Sana ait olan anlamını bulabilmelisin..

Şiirlere olan tutkum buradan geliyor..
Yazmaya başladığımda
İlkokuldaydım.
Çocuk parmaklarım
Kalemi tutmayı öğrendikten sonra
En çok şiiri sevdi.
Çocukluk bu ya
Tüm şiirlerimi kalemliğimde biriktirirdim.
Sınıf arkadaşlarım gizlice okuyup yerine koyarlardı.
Gördüğümü çaktırmazdım.
Yakalardım hep.
O zamanlar gör şamatayı :)

Boyumdan büyük şiirlerdi hepsi.
1-2 derken çoğalıp gittiler.
Peki neredeler?
Aklımda hayal meyal hatırladığım
Bir kaç cümleden başka hiç bir şey yok..

Yazdığım şiirlere dönüşmeye başladığımı farkedince vazgeçmiştim
Yazmaktan da,yazdıklarımdan da
Bir kalemlik şiir
Bir kurutulmuş karanfil ile beraber
Bir akşamüstü
Külleri birbirine karıştı hepsinin.

Şimdilerde tekrar yazmaya yeni yeni başladım..
Yazdıkça da ne kadar çok özlediğimi daha iyi anlıyorum.

Yıllardır görmediğin bir dosta sarılmak gibi tıpkı....

P.


2 yorum:

  1. Ne güzel bir dostuna sarılmak ve onun tarafından da sarmalanmak..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evt profösör bunu çok zaman sonra yakalamak güzel gerçekten.

      Sil